Μπήκαμε στo Swingers Club της πρωτεύουσας και αναμεταδίδουμε τη νέα σεξουαλική τάση της πόλης.

Το 2+2 βρίσκεται σε μία παλιά αποθήκη 360 τ.μ. στον Πειραιά, μακριά από σχολεία, εκκλησίες και παιδικές χαρές, όπως τονίζει ο ιδιοκτήτης του ο Θέμης. Ο ίδιος έχει ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία και διατηρεί κι εκεί κλαμπ. Άνοιξε το συγκεκριμένο γιατί και ο ίδιος με τη γυναίκα του ακολουθούν χρόνια τα ηδονιστικά μονοπάτια του swinging και ήθελαν να προσφέρουν στους Αθηναίους έναν χώρο φτιαγμένο με ευρωπαϊκά στάνταρ, ανεβαστική μουσική, άνετα δωμάτια και ζεστή ατμόσφαιρα. Και η πρώτη μου επίσκεψη εκεί, με πείθει πως το πέτυχαν. Στην είσοδο βρίσκονται τα lockers για όσους θέλουν να αφήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα ασφαλή όση ώρα κάνουν τις γνωριμίες και το παιχνίδι τους. Μπαίνοντας, βλέπω μια σκάλα που καταλήγει στο δεύτερο όροφο. Αριστερά μου είναι ένας τεράστιος ψηλοτάβανος χώρος με ένα μεγάλο τετράγωνο μπαρ στο κέντρο, stools με σκαμπό και τραπέζια αλλά και τρία μεγάλα δωμάτια γύρω-γύρω τα οποία θυμίζουν οντά, αφού καλύπτονται από αέρινες κουρτίνες που κρύβουν τη θέα στους υπόλοιπους θαμώνες. Στους καναπέδες τους και τα ανάκλιντρα, βρίσκονται ζευγάρια που έχουν ήδη γνωριστεί νωρίτερα και θέλουν να παίξουν με την ησυχία τους ενώ στο μεγάλο τοίχο απέναντι, ένα video wall προβάλει video clips και ερωτικές ταινίες. Στο μπαρ, άλλα ζευγάρια πίνουν το ποτό τους και κουβεντιάζουν. Τα πρώτα χαμόγελα, τα τυχαία αγγίγματα. Ένας 40άρης με τη γυναίκα του κάνουν κομπλιμέντα σε μια νεαρή ξανθιά και το αγόρι της προσπαθεί να δείξει τα φουσκωμένα μπράτσα του στην κυρία του κυρίου. Είναι βραδιά με θέμα «Αφεντικό-γραμματέας» και το σύνδρομο «Μοντέρνα σταχτοπούτα» Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ είναι στο φόρτε του. Οι ζαρτιέρες ξεχωρίζουν κάτω από τις φούστες, οι άντρες στέκονται αγέρωχοι με τις γραβάτες του, πέφτει και κάνα μπατσάκι στο κωλαράκι τυχαία και ακούγονται χαρούμενα θηλυκά γελάκια. Ο DJ Bill στο υπερυψωμένο booth, παίζει όλες τις dance επιτυχίες που ακούμε τα τελευταία 20 χρόνια -κάτι για όλες τις ηλικίες δηλαδή- και μια άλλη κοπέλα με κοντά μαλλιά κοιτάζει μια χυμώδη πιτσιρίκα που χορεύει όσο πιο αισθησιακά μπορεί, προκαλώντας το χαμόγελο του συντρόφου της. Η κοντομάλλα θέλει να την προσεγγίσει αλλά ο φίλος της ντρέπεται και τους παρακολουθώ να το συζητάνε για ώρα. Swinging 91 960x640Τελικά παίρνει η ίδια φόρα και της πιάνει την κουβέντα. Τις βλέπω να γελάνε και τελικά δειλά-δειλά πλησιάζει και το αγόρι. Λίγα λεπτά αργότερα τα κορίτσια κατευθύνονται σε ένα από τα δωμάτια, πιασμένα χεράκι-χεράκι και οι άντρες ακολουθούν. Παρατηρώ ότι συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που κάνουν το πρώτο βήμα και πλησιάζουν τις άλλες γυναίκες. Διακριτικότητα; Αντρική αναστολή; Ή απλώς τελικά οι γυναίκες τα «βρίσκουν» καλύτερα στο μιλητό με μία άλλη γυναίκα; Τους ακολουθώ στο δωμάτιο. Δεν είμαστε μόνοι. Όλοι οι καναπέδες είναι «πιασμένοι». Γυμνά και ημίγυμνα κορμιά, στα πιο περίεργα συμπλέγματα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Σωματικά και ταξικά. Είναι ξεκάθαρο ότι το κοινωνικό στάτους του καθενός έρχεται σε δεύτερη μοίρα και αυτό που μετράει εδώ είναι άλλου είδους επιδόσεις. Επιτέλους το «στέκομαι μπροστά σου γυμνός, χωρίς καμουφλάζ και μάσκες» βρίσκει χώρο να αποκαλυφθεί. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από τη γυμνή αλήθεια και το μυστήριο συνήθως κρύβεται εκεί. Σε όσα βλέπουν τα μάτια και δεν σκαλίζει το μυαλό. Δεν έχει σημασία αν η κοπέλα που αναστενάζει στα χέρια του αγοριού είναι γιατρός με γραφείο στο Κολωνάκι και εκείνος δουλεύει οικοδομή στο μεροκάματο. Τα έχουν βρει εκεί που πρέπει. Άλλωστε δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ για κάτι παραπάνω από αυτό και θα χρειαστεί να λύσουν άλλου είδους θέματα μεταξύ τους. Στο συγκεκριμένο μαγαζί πάντως, πρόσεξα πολλούς καλοβαλμένους κυρίους και τα ακριβά αυτοκίνητα απ’ έξω, ήταν παρκαρισμένα στη σειρά. Είναι πολλοί αυτοί που δεν ντρέπονται να έρθουν μιας και γνωρίζουν ότι στη συγκεκριμένη κοινότητα, υπάρχει απόλυτη εχεμύθεια. Ξεκινάω την εξερεύνησή μου στους άλλους χώρους. Στο βάθος, είναι οι τουαλέτες που διαθέτουν και ντους. Όλα είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Ανεβαίνω στο δεύτερο όροφο μιας και κάτι μου λέει ότι και εκεί θα βρίσκεται αρκετός κόσμος. Με το που φτάνω στην κορυφή της σκάλας βλέπω μία κυρία που φροντίζει για την καθαριότητα σε κάθε χώρο και προσφέρει προφυλακτικά σε όσους τα χρειάζονται. Με προσπερνούν κάτι κοπέλες που γελάνε χαριτωμένα και τρέχουν προς το τέλος του διαδρόμου ψιθυρίζοντας η μία στο αυτί της άλλης. Είμαι σίγουρη ότι κάποιον έχουν βάλει στο μάτι και δεν θα τους τη γλυτώσει εύκολα. Δεξιά μου το μεγάλο Black & White Room με το διπλό κρεβάτι φιλοξενεί δύο ζευγάρια και έναν φίλο τους που απ’ ότι φαίνεται νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Μάλιστα, έχουν αφήσει και την πόρτα ανοιχτή για να μπορούμε και οι υπόλοιποι να μπούμε στο κλίμα. Τους ρωτάω αν μπορούμε να τους φωτογραφίσουμε και δέχονται αρκεί να μην φαίνονται τα πρόσωπά τους. Ακολουθώ το διάδρομο που με πάει στα υπόλοιπα δωμάτια, το Red, το Purple και το Dark. Είναι πιο μικρά αλλά μάλλον το στρίμωγμα αρέσει σε πολλούς γιατί βλέπω αρκετό κόσμο να χαϊδεύεται και να αγκαλιάζεται εκεί. Οι φωνές μιας ξανθιάς ηλιοκαμένης που απολαμβάνει το παιχνιδιάρικο στόμα μιας άλλης κοπέλας, αντηχούν σε όλα τα δωμάτια. Με πλησιάζει κάποιος και μου κάνει νόημα να μπω κι εγώ στη φάση. Γνέφω αρνητικά, έτσι κι αλλιώς κάποιοι απλώς κοιτάνε και δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι. Πιο κάτω, το Glory Hole. Άθλημα για τολμηρούς αφού περιέχει το ρίσκο του να μη βλέπεις ποιος βρίσκεται πίσω από αυτές τις τρύπες στις οποίες δεν μπαίνουν γλειφιτζούρια (ακριβώς). Ξαφνικά ακούω μία γυναικεία φωνή στο αυτί μου να μου λέει «θα σου κάνω εγώ ένα γλ…..νι, που δεν σου έχει ξανακάνει κανείς». Γυρνάω έκπληκτη και αντικρίζω μία πρόσχαρη κοπέλα με κοντά ξανθά μαλλιά που μου κλείνει το μάτι. Της λέω ότι την επόμενη φορά που θα έρθω θα την αφήσω να δοκιμάσει και κοιτάω γύρω μου τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν κάνει κατάληψη ακόμα και στο διάδρομο. Η ατμόσφαιρα ξεχειλίζει ηδονή. Χρειάζομαι ένα ποτό επειγόντως.